Mijn relatie met mijn lichaam is altijd een uitdaging geweest. Ooit werd ik als te mager beschouwd, met constante opmerkingen van mensen om mij heen dat ik meer moet eten, dat ik precies anorexia heb. Ik voelde me nooit goed genoeg, het voelde alsof ik altijd tekortschot. Ik was toen nog maar een jong fijn meisje.

Nu jaren later met het ouder worden, is mijn lichaamsbouw veranderd. Enkele jaren geleden vertelde een dokter mij dat ik overgewicht zou hebben voor mijn lengte, dan heb ik het over 65kg voor toen een 23 jarige jonge dame van 1m63, wat best wel mee valt, toch?

De opmerkingen zijn veranderd, maar de pijn en de onzekerheid blijven hetzelfde. Ik vergeleek mezelf continue met beauty influencers op Instagram, wetende dat de foto’s meestal bewerkt zijn. De druk van buitenaf om aan een bepaalde lichaamsvorm te voldoen, kan overweldigend zijn en heeft me vaak laten twijfelen aan mijn eigenwaarde.

Jarenlang voelde ik me gevangen in een cyclus van onzekerheid, gevoed door eindeloze vergelijkingen met perfecte, gefilterde beelden online. Het leek alsof iedereen op sociale media voldeed aan een schoonheidsideaal dat voor mij onbereikbaar was.

Ik wou zoveel aan mezelf veranderen door gebruik te maken van botox, fillers tot zelfs onder het mes te gaan voor een neusoperatie en een borstlift. Terwijl ik al die ingrepen helemaal niet nodig heb!

Ik had zoveel geld uitgegeven aan personal trainers,  voedingsplannen, diëtisten en noem maar op. Hoewel dit in het begin allemaal wel hielp, verloor ik mezelf. Ik stopte met genieten en begon mezelf steeds meer dingen te verbieden, denk dan maar aan een glaasje wijn en een lekkere stukje chocolade. Dit leidde tot een yo-yo effect. Uiteindelijk besloot ik te stoppen met deze strikte regimes en gewoon weer te genieten van mijn voeding, gecombineerd met regelmatige sport.